Week 8

De laatste week SQM. Was het goed? Nee. Het was A-Mazing!
Deze week, vast mede door het fijne weer, was de sfeer op de online afdeling enorm fijn. Iedereen leek goed gezind, was vriendelijk en zelfs een klein beetje aanhankelijk. Daarmee wil ik zeggen dat er toch een aantal mensen op SQM me heel graag langer hier wilden houden, mede omdat ze binnenkort een aantal van mijn tools gaan gebruiken in real life. Dat doet wel goed, dat ik gewaardeerd wordt, dat mijn werk gewaardeerd wordt.
Ik heb ook deze week een contract getekend om in de maand juli terug te komen als vakantiewerker, waaruit misschien nog meer zal komen, wie weet (ze willen in ieder geval wel…). Ik heb me de afgelopen weken hier enorm goed gevoeld; ik heb rustig op m’n gemak kunnen werken, hoewel het toch doorwerken was.

Begin deze week ben ik beginnen programmeren in Excel. That’s right, ik heb in VB macro’s in Excel geprogrammeerd. Dat was niet meteen wat ik voor ogen had toen ik de richting IMD begon, maar uiteindelijk was het nog wel leuk. Het is zeker niet iets dat ik veel zou willen doen, maar het was eens iets nieuws, lekker verfrissend.
Ik heb voornamelijk variaties en uitbreidingen op mijn twee grote projecten geschreven, die normaal gezien ook gebruikt zouden worden voor toekomstige projecten. De kans zit er in dat ik daar in juli meer van zal horen.
Ik heb ook een tijd zitten knoeien in Facebook, maar als developer krijg je daar maar weinig speling. Ik heb me daar gek op gezocht op bugs in hun systeem en verzwegen overeenkomsten, want ik kreeg geen nieuwe app aangemaakt, toch geen werkende. Ik ben er na een tijdje mee mogen stoppen, waarschijnlijk omdat het mijn laatste week is, waarna ik dus andere taken kreeg. Maar ik weet dat het later niet zo gaat zijn, dat ik er toch op voort ga moeten zoeken tot ik een oplossing vind. Hopelijk heb ik tegen dan collega’s die de vaktaal kennen en me misschien sneller de goede weg op kunnen helpen, want op deze manier is het moeilijk te dragen.

Over mijn grote projecten gesproken. Er heeft iemand deze week aan me gevraagd of mijn image viewer intern voor een bepaalde taak gebruikt kon worden, iemand die, laat ons zeggen, niet kundig is in de programmatiewereld. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik van een programmataalleek een vraag naar een oplossing kreeg, toch waarbij ik zelf de conversatie moest leiden. Het was niet zo eenvoudig om alle technische termen achterwege te laten, maar uiteindelijk heb ik ze toch verder kunnen helpen. Ik heb ze uiteindelijk wel met lege handen moeten terugsturen, want ik kon wat ze vroeg niet maken op een halve week tijd, maar ik heb ze wel tips kunnen geven waarmee ze haar workload zou kunnen verlichten, iets waar ze zelf niet aan had gedacht.

Vrijdag, de laatste dag, zijn Bernard (mentor), Bert (collega) en ik ’s middags gaan eten in een relatief bekend paardensteak restaurantje. Het was er gezellig, wel klein, maar het was frietjes à volonté en het vlees was goed klaargemaakt. Ze hebben me een aantal zaken uitgelegd van wat bij SQM werken betekent en inhoudt, besprinkeld met grappige anekdotes. En bij het terugkomen heb ik nog een thank-you-gift gekregen als dank voor mijn hulp en werk de afgelopen maanden. Try to top that, andere bedrijven!


Mijn drie woorden deze week zijn zelfportretten van Franse schilders met baard en hoed.

1) Renoir: De bruine aardetinten in dit zelfportret zijn warm en gezellig. Het was hier ten eerste serieus warm, zelf met airco aan, en de sfeer was heel fijn deze week. De baard en snor combinatie lijkt wel een kruising tussen een terriër en een Socrates, de ultieme mix tussen trouw en kritische wijsheid wijsheid.




2) Monet schilderde een zelfportret dat op het eerste zicht vluchtig in mekaar is gegooid, maar op een tweede zicht veel detail en helderheid bevat. Frisse tinten wijzen op een frisse afwisseling in mijn werk.




3) Manet nam zichzelf duidelijk niet serieus genoeg bij het schilderen hiervan. De vreemdvormige baard, de kleine varkensoogjes, de karikature vorm van zijn lichaam en de so-yesterday bolhoed. Al goed dat we af en toe eens met mekaar kunnen lachen.





taken.xls


mika out

Week 7

Deze week ging heel snel voorbij leek het. Het was ten eerste maandag al thuisblijven en de rest van de week was zo zonnig en gezellig dat het alles vlotjes leek te verlopen.
Dinsdag was ik mee uitgenodigd om iets mee te gaan drinken tijdens de middag voor een medewerker’s verjaardag. Klinkt enorm cheesy, maar het was zo’n zalig weer dat een terrasje echt deugd deed. Het buitenzitten met mijn collega’s daar in een non-computer omgeving was heel verfrissend, de andere dagen zitten we meestal daarbinnen met artificieel licht te zwoegen.
Daarna zijn we nog gezamenlijk de Quick gaan overvallen voor hamburgers (niet letterlijk), wat er ook best in kon. Maanden lang bokes meenemen (die dan gesquashed worden door het trein- en busgereis) zorgde er voor dat de fastfood heel welkom was die middag..
Uiteindelijk waren we ongeveer een half uurtje te laat terug (relatief genomen, want er zijn niet echt vaste pauze-uren), maar dat heb ik dan diezelfde avond nog goedgemaakt toen Bernard me iets vroeg dat asap moest gebeuren. Zo had ik ook ineens het concept overuren meegemaakt, en tot hiertoe viel het nog goed mee.

Die dinsdag heb ik me ook bezig gehouden met het in mekaar boksen van een klein filmpje uitleg over mijn project van de afgelopen weken. En de dag erna, tijdens de wekelijkse meeting is dat dan afgespeeld voor het hele bedrijf. Ik ken bijlange al de mensen van SQM niet, maar het was toch enigszins fijn om mijn mentor zo vol lof te horen praten over het project dat hij had bedacht en ik had mogen verwezenlijken.
Ik kreeg ook later deze week nog te horen dat er al nieuwe projecten staan te wachten die gebruik willen maken van mijn project. Da’s niet alleen flatterend, da’s gewoon extreem cool.

De paashaas was ook geweest. Letterlijk dan. Er kwam serieus iemand in een konijnenkostuum rond gehuppeld met een mand vol milka-paaseitjes. Ik denk dat ik niet echt meer moet zeggen dat ik echt wel een heel goed stagebedrijf heb gekozen. Niet alleen kan ik er werken aan wat ik echt wil doen, maar de craziness die daar rondloopt is right up my alley.



Mijn 3 woorden deze week zijn haribo snoepjes, om een beetje in de zoete en fijne sfeer te blijven van de afgelopen week.

1) Smurfen: Smurfen staan bekend om hun licht communistisch trekje, waarbij ze blijkbaar beter varen dan bepaalde andere werelddelen. SQM is geen communistische partij, maar we proberen wel minstens evengoed door te werken aan onze brug over de smurfrivier (lees: marketingcampagne over de smurfrivier), zonder dat er iemand de luilaksmurf probeert uit te hangen..



2) Kikkers: Ik weet niet goed of het op de andere afdelingen er ook zo aan toe gaat, maar bij de online afdeling zijn ze bijna allemaal voor de keiharde ironie en figuurlijk mekaars broek aftrekken (lees: is kunnen lachen met een ander zonder er voor te zorgen dat hij/zij blijvende schade oploopt). Net zoals de kikkers van Haribo, zijn ze allemaal redelijk zuur en hebben ze een harde smaak, maar uiteindelijk hebben ze toch een zacht kantje.



3) Zure matten: Ik kan niet zo geweldig goed tegen zure snoepjes. Mijn gezicht lijkt wel van play-doh dan. Het is me al een paar keer voorgekomen dat ik precies met een smoelentrekker in mijn mond zat achter mijn computerscherm. Voornamelijk als ik ergens in vast zit en er steevast van overtuigd ben dat het zou moeten werken (lees: het ligt niet aan mij, het ligt aan het internet).





taken.xls


mika out

Week 6

Deze week is er niet echt iets speciaals gebeurd, niets specifiek voor deze week in ieder geval. Misschien kan ik dan hier een paar van de kleinere zaken bespreken die ik in vorige posts niet relevant genoeg vond om te delen.

Een voordeel van te werken in een bedrijf dat veel handelt met klanten die zo goed als allemaal in de food-sector zitten, is dat er af en toe eens iets uitgedeeld kan worden onder de werknemers. Square Melon regelt zo goed als alle samplings in België, wat er voor zorgt dat ze een groot magazijn hebben dat volgestouwd is met voedsel en drank. Nu is het zo dat de kantoren van SQM pal tegen dat magazijn staan. En nu is het zo dat werknemers af en toe zelf ook eens mogen ‘samplen’, waar ik zelf natuurlijk ook geen nee tegen ga zeggen.
Het gaat hier ten eerste om mini-koelkasten die elke dag worden bijgevuld met frisdranken van de klant, waar we zoveel van mogen nemen als we willen. Daarnaast zijn er ook andere kleinigheden beschikbaar, zoals bijvoorbeeld ijsjes, ook van klanten, waar we af en toe ook eens iets van krijgen/mogen nemen. Op de eerste plaats is dit op zich best fijn; ik ben een echt snoepbeest, dus zo’n zaken zijn altijd welkom. Maar het zorgt ook voor een fijne sfeer op het werk. Het gebeurt meestal dat als er iemand zoiets gaat halen, dat hij of zij het meebrengt voor de hele afdeling, zodat we in feite allemaal tezamen pauzeren en genieten van onze snack.

Aangezien we veelal werken voor klanten die op de een of andere manier te maken hebben met voedsel komt het wel eens voor dat er met een restaurant (of afgeleide) wordt samengewerkt. Dat wil natuurlijk ook zeggen dat er af en toe naar de klant zelf gegaan moet worden. Hierdoor wordt er soms wel is gevraagd of er de rest van de afdeling niet mee wil naar klant x om daar ’s middags te gaan eten ineens. Dat helpt wel de sfeer gezelliger en intiemer te maken onder collega’s.

Ik heb deze week ook goed kunnen doorwerken aan mijn project. Ik moet veel alleen werken, maar als ik ergens vastzit, in de logica of in een stuk code zelf, moet ik toch even in contact komen met de anderen op de afdeling. Ofwel ga ik dan gewoon even rondwandelen, iets te drinken nemen ofzo, dan merk ik dat ik andere gedachtegangen kan bewandelen.
Maar dikwijls moet ik even met iemand converseren. Het helpt als ik gewoon even kan uitleggen tegen iemand hoe het in elkaar zit, zodat ik zelf ook kan horen (en kan zien hoe de persoon reageert) hoe ik de logica heb opgebouwd om zo misschien fouten te ontdekken. Het heeft me in ieder geval deze week al een paar keer geholpen om zo wat ideeën te ‘bouncen’.

Mijn drie woorden deze week zijn Muppets, de bekende poppen van Jim Henson.

1) Statler en Waldorf: Deze twee poppen, maken constant ironische opmerkingen over zaken die ‘collega’s ‘ doen, voorstellen of overkomen. Gelijkaardige situaties komen vaak genoeg voor, op onze afdeling tenminste, hoewel ze niet zo gemeen bedoeld zijn als bij The Muppets.




2) Dr. Bunsen Honeydew en Beaker: Twee poppen die de wetenschappers binnen de Muppettroep zijn. Ze komen vaak met heel experimentele ideeën en niet-traditionele oplossingen voor problemen.




3) Miss Piggy: ster met een grote dunk van zichzelf, hoewel ze daarmee soms nogal onredelijk doet tegenover de andere muppets; vergelijkbaar met hoe klanten soms kunnen doen.





taken.xls


mika out

Week 5

5 weken voorbij en verbazingwekkend leef ik nog. Na vorige week dacht ik dat ik er onderdoor zou gaan gezien hoe moe ik was als ik om half 8 (ten vroegste) thuiskwam. Maar deze week ben ik, dankzij een half uurtje vroeger opstaan, een uur vroeger naar huis kunnen gaan. Ik was dan al wel op SQM om 8u ’s ochtends, maar om 17u al terug kunnen doorgaan daar, wil zeggen dat ik tegen half 7 terug thuis kan zijn, en daardoor heb ik ’s avonds terug wat tijd voor mika-time. Dit was enorm goed nieuws vond ik, nu kan ik zowel fit op het werk aanwezig zijn en toch nog voldoende ontspannen/werken voor school.

Ik heb deze week wel wat tegenslag gehad in verband met mijn huidige project. Ik heb ‘first hand’ mogen ervaren hoe wispelturig klanten kunnen zijn en hoe nadelig dat kan zijn voor een bedrijf en zijn werknemers. Ik ga niet in detail treden, maar het ging er in feite om dat ik al begonnen was aan het huidige project en dat halverwege de melding kwam dat de klant het in een andere programmeertaal wilde, op een andere server, met een andere databank. Dat wil zeggen dat we veel tijd hadden verspild en dat ik alles kon beginnen omzetten naar een andere programmeertaal. Pas toen ik al halverwege was kwam de melding dat de klant eigenlijk niet goed weet wat hij wil, dat het zelfs niet helemaal zeker was of de switch naar de andere codetaal wel nodig was. Wat wil zeggen dat ik uiteindelijk maar terug verder ben gegaan in de eerste programmeertaal, met de kans dat het toch in die tweede moet. Maar tijd is er nu sowieso verspild. Ik had toch verwacht dat klanten, zeker zo’n groot merk als hier het geval is, beter zouden kunnen omgaan met dit soort zaken.

Het is me ook heel duidelijk nu dat goed werk geapprecieerd wordt. Er moesten vorige donderdag een aantal mail-templates op de ftp server geplaatst worden voor een klant, maar er moesten eerst nog een aantal aanpassingen gedaan worden voor ze mochten geupload worden. En in hun haastige zoektocht naar iemand die dat kon, kwamen ze plots op het idee om dat aan mij te vragen, waarbij ik hen kon zeggen dat ik dat zonder problemen kon fixen.
Na afloop van de hele zaak ben ik expliciet bedankt door de personen die me er naar hadden gevraagd, wat toch wel een goed gevoel gaf. En ik was blij dat ik kon helpen.

Mijn 3 woorden deze week zijn bands. Woorden kunnen beperkend zijn, waarin muziek bijna onbeperkt is.
Ik stel ook voor, om telkens de embedded video af te spelen zodat duidelijk wordt waarom ik die bands heb gekozen.

1) Wixel:
Belgische ambient groep, deze week kon ik op mijn eigen tempo voortwerken. Als ik vragen had, kon ik ze zonder problemen stellen aan de juiste personen.




2) Fantômas:
Bekende abstracte band van Mike Patton (Faith No More frontman): frustraties alom dankzij wispelturige klanten; iets wat vrij frequent voorkomt volgens mijn stagementor binnen SQM…




3) Elend:
Franse neo-klassieke band die een nieuwe twist brengt op een heel oud genre (klassieke muziek); het huidige project vraagt me hetzelfde te doen op vlak van codetaal en de logica die erachter zit.




taken.xls


mika out

Week 4

Deze week is er niet zo veel bijzonders gebeurd. Ik kan wel melden dat ik soms gek wordt van het gebrek aan consistentie binnen de Belgische spoorwegen, maar ik denk dat mijn vervoer er weinig toe doet hier op mijn stageblog. Hoewel ik wel kan zeggen dat het niet altijd even leuk is om zo laat pas thuis te zijn. Moest ik later werk vinden dat even ver of zelfs nog verder gelegen zou zijn, zou ik toch eerst nog eens goed moeten nadenken of het wel haalbaar is met mijn persoonlijk leven, dat op zich al druk genoeg is, want elke avond ten vroegste om half 8 thuiskomen, nog moeten eten en douchen is ook niet alles, toch zeker niet als ik de dag erna er weer om 6u uit moet. Misschien dat daar wel een mouw aan te passen zou zijn door misschien mijn vervoer beter te regelen of wat dichter bij te gaan wonen.

Er was deze week ook geen square share (wekelijkse meeting), die werd vervangen door een opruimmoment. Blijkbaar was er sinds de verhuis naar Vilvoorde een groeiende nood aan orde binnen de muren van SQM. Niet dat het er vuil of echt rommelig was/is, maar zaken worden niet altijd meteen op zijn juiste plaats gelegd, waardoor er her en der gerief van afgelopen meetings kunnen beginnen rondslingeren. Ik begrijp heel goed hoe zoiets kan gebeuren binnen zo’n groot bedrijf met zoveel verschillende door mekaar lopende projecten/klanten. Het tempo waaraan alles moet gebeuren ligt ook vaak zo hoog, dat het soms gewoon over het hoofd gezien wordt om zaken eerst weg te leggen alvorens te gaan verder werken. Ik zelf werk maar aan 1 groot project en ik heb al te kampen met een papierstapel van hier tot ginder. Het ene moment wordt ik er dan geïrriteerd door dat heel mijn werkplaats vol ligt met mijn gerief, maar als ik dan uiteindelijk voor ik door ga besluit van alles een keer op te ruimen, heb ik er de volgende dag spijt van want dan moet ik eerst weer uitzoeken hoe alles nu weer in elkaar zat. Er is dus duidelijk een nood aan een systeem om dit alles vlot en ordelijk te laten verlopen.

Ik heb deze week ook te maken gekregen met het concept weekendwerk. Niet dat ik persoonlijk daaraan moest deelnemen, maar een van mijn collega’s daar wel. Ik heb de indruk dat er ook nogal snel vanuit gegaan wordt dat er weekendwerk wordt gedaan als de deadline al gepasseerd is. Als dat zo een enkele keer voorkomt zou me zoiets niet kunnen schelen denk ik, ik ben gerust bereid om tegen het einde van een project wat langer door te werken zodat de deadline nog gehaald kan worden (of dat het overschrijden ervan toch enigszins beperkt kan worden), maar de hoeveelheid projecten en de vaart waarmee ze voorbijkomen, verontrust me daarbij dan wel een beetje, want dat wil zeggen dat er toch redelijk wat kans is op weekendwerk, meer alvast dan een enkele keer. Het is nu nog af te wachten tot het einde van mijn project, dat normaal rond de 25ste gedaan zou moeten zijn, of ik deze stage te maken zal krijgen met weekendwerk, en hoe ik daar mee om zou gaan.

Ik heb ook begrepen dat ik me meer aan de structuur moet houden voor mijn stageblog. Bij deze dus de 3 woorden die mijn week beschrijven: dynamisch, theoretisch en nutty.

taken.xls


mika out

Week 3

Al drie weken achter de rug bij Square Melon, de online marketing omgeving with a twist. Ik wordt er omgeven door geeks all round, die me het gevoel geven dat ik nog veel te leren heb. De kennis die ik heb meegekregeven via Lessius blijkt nu slechts een fractie te zijn van wat er valt te leren. Dat wilt niet zeggen dat ik weinig heb geleerd op school, dat wil vooral zeggen dat de capaciteit van marketing + www enorm groot en divers is.

Ik kan wel met zekerheid melden dat mijn kennis van php verdrievoudigd is ondertussen, dat en mogelijk om gemakkelijker om te kunnen gaan met jQuery API’s. Nu mijn eerste project afgerond is, alles naar Unfuddle gecommitted is en alles vrij goed lijkt te werken, ben ik klaar voor mijn volgende project. Ik heb afgelopen vrijdag al een korte briefing gekregen wat het nieuwe project ongeveer zal inhouden (wat toch wel wat is), waar we maandag mee verder zouden gaan. En het ziet er naar uit dat ik mezelf weer een hop ga mogen bijscholen voor ik deftig in gang kan schieten. Niet dat ik er tegenop kijk of dat het onoverkomelijk lijkt, maar er zijn gewoon bepaalde zaken die ik nog niet heb gezien, noch op school, noch thuis op m’n eentje.
Het is wel zeker dat de kennins die ik hier nog extra opdoe mijn eindwerk ten goede zal komen.

Maandag heb ik ook mijn eerste echte meeting bijgewoond. Er is op onze online afdeling een aparte meeting room beschikbaar, met alles erop en eraan. Ik werd er gauw gebrieft over de situatie, waarna er snel gebrainstormd werd naar een oplossing. Een kwartiertje later kon ik mijzelf al aan de oplossing zetten en nog eens 10 minuten later was het probleem van de baan geholpen. Het gaf me een fijn gevoel om te weten dat ik kon helpen, en dan nog zo snel, in het probleem dat ze hadden. Ik voelde me er echt bijhoren op dat moment.

Nu de nieuwe stagiair is gearriveerd, die geen developer blijkt te zijn, kan ik constant meeluisteren hoe strategieën voor online marketing worden ontwikkeld. Het is wel een minpunt dat hij geen developer blijkt te zijn, want ik keek er wel naar uit om met iemand samen te werken. Nu komt het er dus op neer dat ik ongeveer 8 weken lang zo goed als op mijzelf ga hebben gewerkt. Ik kan wel overleggen met anderen op de afdeling daar, maar het echte werk zal ik toch nog steeds alleen mogen doen.
Maar dat terzijde is het enorm interessant om mee te luisteren naar de strategieën die ze ontwikkelen. Op zich zijn de klanten al leuk, maar de oplossingen die ze proberen te bedenken lijken op het eerste zicht wat vergezocht, maar klinken hoe langer hoe plausibeler. Ik vind het ergens ook wel jammer dat ik niet af en toe kan mee brainstormen. Ik mag da geen volwaardig marketeer of manager zijn, ik weet er af en toe ook wel eens iets van af en zit soms ook vol van ideeën.s

taken.xls


mika out

Week 2

Week 2 van de stage bij SQM en tot zover nog steeds “all is well”.

Ik heb het merendeel van deze week gespendeerd aan mijn eigen kleine project, de fameuze registratietool, die mij al meer werk heeft opgeleverd dan ik aanvankelijk dacht. Het is fijn dat ik toch nog steeds een volledig project mag uitwerken. Het mag er dan totaal anders aan toegaan dan op school, een project blijft een project (hoe klein ook), waarbij ik alles moet plannen en realiseren. Het is jammer dat ik enkel nog maar zaken binnen een schoolomgeving heb moeten afleveren, waardoor ik af en toe nu niet goed weet waar ik moet blijven met mijn zaken, maar het is nu wel dankzij deze stage dat ik beetje bij beetje te weten kom hoe echte projecten worden aangepakt.

En dan heb ik het niet enkel ver mijn eigen registratietool project, maar ook over de andere projecten binnen SQM. Doordat de bureaus zo open zijn opgesteld (kleine eilandjes zonder scheidingen tussen) kan ik af en toe een discussie, brainstorm of mededeling oppikken. En soms kan het er toch wel stevig en hectisch aan toegaan. Het lijkt me belangrijk dat je zaken goed kan relativeren en van je af kan zetten als je uiteindelijk naar huis gaat, anders ga je vast door een hel van een privéleven. Gelukkig kunnen de resultaten er best zijn, van alle projecten die ik al heb kunnen volgen (al was het maar voor een stuk) is de uitkomst altijd heel goed geweest, oplossingen zoals ik ze zelf ook zou willen zien, moest ik de man achter de projecten zijn.

Ik vind het ook erg aangenaam dat er weinig individualisme heerst binnen mijn afdeling. Iedereen moet natuurlijk zelfstandig kunnen werken, waaronder ikzelf dus ook, maar als je met een vraag zit, is er altijd wel iemand die kan antwoorden, of tenminste advies kan geven. Het is nu niet de bedoeling dat je elkaar constant lastigvalt met vragen die Google voor je kan beantwoorden, want iedereen heeft het zo al druk genoeg, maar af en toe een stelling voorleggen kan zeker geen kwaad.

Het is me ook opgevallen dat er veel vergaderd wordt, zelfs voor de kleinste besprekingen wordt er gebruik gemaakt van de meeting room. Het leek me niet altijd even nodig om de meeting room te gebruiken, maar het zet natuurlijk de toon van het gesprek een beetje serieuzer, intiemer en meer privé, zodat je gemakkelijker zaken kunt bespreken dan wanneer 5 man staat mee te luisteren.

taken.xls


mika out